SINTE EULALIA VAN MERIDA
Feestdag : 10 december
(22 augustus in de Orthodoxe kerken)
Leven en legende :
Eulalia werd rond 292 geboren in Merida in het huidige Spanje, maar toen behorend tot de Romeinse provincie Hispania van Het Romeinse rijk.
Rond 300 begonnen de christenvervolgingen onder keizer Diocletianus.
Hij verordonneerde dat iedereen die zich niet hield aan het offeren aan de Romeinse goden gevangen genomen moest worden en de doodstraf krijgen.
De ingesteldheid en vurigheid van haar christen zijn kennende stuurde haar ouders haar naar het platteland opdat ze zo misschien aan gevangenneming kon ontsnappen. Daar hoorde ze van de moed die de christenen betoonden bij het verdedigen van hun geloof en hun marteldood.
Zonder de goedkeuring van haar ouders keerde ze samen met haar vriendin Julie terug naar de stad en begaf zich op 12 jarige leeftijd naar het gerechtshof waar juist een proces bezig was tegen enkele christenen.
Ze ging voor de stadhouder staan en zei “Zoekt U nog christenen ? Wel voor U staat er één en met overtuiging stootte ze een Romeins afgodsbeeld om, terwijl ze hem berispte om zijn vervolgingen.
Eerst lachte de stadhouder het meisje van amper 12 jaar uit en probeerde haar van gedacht te doen veranderen door vleierij. Toen dat niet hielp liet hij haar de vreselijke marteltuigen zien in de hoop haar zo schrik aan te jagen en zei dat haar dit allemaal zou bespaard blijven indien ze maar met de punt van haar vinger een beetje zout en wierook wilde offeren aan de Romeinse goden.
Nu lachte Eulalia hem uit en verklaarde nogmaals dat ze slechts “de dienstmaagd van Jezus Christus wou zijn en van niemand anders”. Nu was het geduld van de stadhouder op hij beval haar te martelen.
Met ijzeren haken werd het vlees van haar borstjes afgetrokken tot op het bot.
Tijdens deze marteling zei Eulalia tegen de beulen : “Bekijk mij goed zodat je me kunt herkennen op het laatste oordeel wanneer we beiden zullen verschijnen voor God, ik ontvang dan de beloning voor mijn kwellingen en U uw kastijding voor uw onmenselijkheid.”
Deze brutale taal maakte de beulen nog woedender, zij begonnen haar wonden met brandende toortsen toe te branden. Eulalia gaf geen krimp.
Ze stierf pas toen haar hoofdhaar werd aangestoken en ze daardoor stikte.
Samen met haar stierf ook haar vriendin Julie. Eulalia heet onder de heiligen, de jongste van alle martelaren te zijn. Een gemeente op het Spaanse eiland Ibiza is naar haar genoemd : Santa Eulalia del Rio.
Zij is de beschermvrouwe van Barcelona, de kathedraal in deze stad is ook naar haar genoemd : Catedral de Santa Eulalia.
Patrones van :
de steden Marida en Barcelona, van kraamvrouwen, van reizigers en zeelieden.
Aanroepen tegen :
buikloop, diarree, dysenterie, ongelukken van allerlei aard.
Afbeelding en attributen :
- als een biddende maagd omgeven door vlammen
- als een jonge vrouw in Romeinse gewaden met lang loshangend haar
- met een witte duif (haar ziel zou in de gedaante van een duif haar lichaam verlaten hebben.)
- ze staat op een brandstapel met een duif op de achtergrond
- met ijzeren haken waarmee men het vlees van haar borsten trok
- met de kapotte stukken van het Romeinse afgodsbeeld dat ze omstootte
met een lelie, boek palmtak
Bronnen :
• "Sanctus, meer dan 500 heiligen herkennen", Jo Claes, Alfons Claes,
Kathy Vincke, uitg Davidsfonds, Leuven
• "De heiligen", Stijn van der Linden, uitg Contact, Antwerpen 1999
• "365 heiligendagen", Kees van Kemenade Paul Spapens, uitg Kemper Pers, Eindhoven 1993
• "Alle Heiligen", Ghislain Truyens Raymond Rutten uitg, Book & Media Publishing Deurne 2001
Tekst : Johan P.