SINTE MARGARETHA VAN CORTONA
(St Marguerite van Cortone, St Margrit van Cortona,
St Margareta van Cortona, St Malgorzata de Cortona)
Feestdag : 22 februari
Leven en legende :
Margaretha werd geboren in Loviano (Toscane) in het jaar 1247. Zij was de dochter van een rijke wijnboer.
Toen Margaretha zeven jaar was stierf haar moeder. Haar vader hertrouwde, maar zijn tweede vrouw had eerder een hekel aan Margaretha. Toen deze 17 jaar was liep ze van huis weg met een rijke adellijke minnaar Arsensio van Montepulciano. En alhoewel ze hoopte dat Arsensio eens met haar zou trouwen beschouwde hij haar meer als zijn maîtresse, ze kregen samen een zoon.
Negen jaar lang leidde de mooie Margaretha met haar minnaar een leven van luxe en losbandigheid, ongetrouwd en dus zondig volgens de katholieke kerk.
Echter op één dag in 1247 ging Arsensio met zijn hond op jacht. Een hele poos later kwam de hond alleen thuis. Hij jankte en trok de hele tijd aan de zoom van Margaretha’s jurk. De hond voerde haar zo naar het bos waar zij in een kuil onder dode takken en bladeren het dode lichaam van Arsensio vond.
Waarschijnlijk was hij overvallen, beroofd en gedood door struikrovers. De gewelddadige en onverwachte dood van haar minnaar bracht Margaretha tot inkeer. Ze hing een koord om haar hals, klom op het dak van hun huis en schreeuwde woorden van berouw en boete tegen iedereen die het maar kon horen. Ze ging zich officieel biechten in de kerk van Loviano en besloot berouwvol terug te gaan naar het huis van haar vader. De vreugde van het weerzien werd getemperd door haar stiefmoeder, deze schaamde zich over Margaretha en wilde haar niet terug in huis nemen.
Radeloos zwierf Margaretha een tijdje rond tot een stem in haar zegde dat ze naar Cortona moest gaan. Daar kwam ze twee oudere dames tegen Mariana en Raneria Moscari, deze hebben medelijden met haar, geven haar eten en onderdak en brengen haar in contact met de pater franciscanen . Als dank zal Margaretha op haar beurt haar verdere leven zorgen voor deze twee dames.
Van de pronkzieke Margaretha blijft niet veel over, integendeel ze verafschuwt nu haar schoonheid. Wanneer weer eens en man haar het hof maakt, voorkomen de paters nog juist op tijd dat ze zich in haar aangezicht probeert te verminken. De eens zondige Margaretha vult haar leven met bidden, strenge boetedoening en werken van naastenliefde, ze bedelt voor eten en aalmoezen, ze helpt en verzorgt de zieken zonder iets voor haar diensten te vragen.
Gaarne wil ze toetreden tot de Derde orde der Franciscanen, maar de paters laten haar drie jaar wachten vooraleer toe te stemmen, zij wilden er zeker van zijn dat het geen plotse bevlieging was.
Ondertussen verschijnt de Heer haar in een visioen en vraagt “Wat wil jij, mijn kleine arme ?” Met verstikte stem antwoordt ze “Ik zoek en wil niets anders dan U, heer Jezus”
Margaretha verzamelt gelijkgezinden en vormt hen tot leden van de Derde Orde. Later krijgen ze het statuut van een congregatie en noemen zich de “Poverelle “ (armen).
Ze sticht een hospitaal in Cortona en predikt tegen de zonde voor iedereen die wil luisteren. Zij heeft ook een bijzondere devotie voor de eucharistie en het passieverhaal.
Toen ze stierf in 1297, na 29 jaar van boetedoening, was haar lichaam uitgeteerd, maar haar gelaat straalde vreugde uit. Vanzelfsprekend werd Margaretha tijdens haar leven zowel bewonderd als beroddeld. Na haar dood trok haar graf meteen talrijke boetelingen en werd ze als een heilige vereerd.
Toch zou het nog tot 1728 duren, meer dan bijna 500 jaar na haar dood eer de kerk de voormalige maîtresse en ongehuwde moeder heilig zal verklaren.
Patrones van :
boetelingen, prostituees met berouw, valselijk beschuldigde personen, vroedvrouwen, alleenstaande vrouwen, landlopers, thuislozen
Aanroepen tegen :
waanzin, geestesziekten, verleidingen.
Afbeelding en attributen :
- -als lid van de franciscanessen, in een bruin habijt met bruine mantel en een witte koord of rozenkrans om haar middel
- - als boeteling met geschroeide boetegordel en marteltuigen
- - met het hondje dat haar naar het lijk van haar minnaar brengt
- - met kruis, boek, een doodskop (symbool van bekering tot een andere levenswijze)
- - met een zakdoek in haar handen want over haar wangen rollen vaak tranen.
Bronnen :
•Tijdschrift "Devotionalia nr 172 augustus 2010" Ivo de Wijs, Amsterdam
•"De Heiligen" Stijn Van der Linden, uitg contact, Antwerpen 1999
•"365 heiligendagen", Kees van Kemenade, Paul Spapens, uitg Kempen Pers, Eindhoven, 1993
Tekst : Johan P